Od kiedy zacząłem studia, podjąłem pracę w internetowym sklepie komputerowym. Średniej wielkości zakład, miła atmosfera, dużo świetnych ludzi.
Praktycznie z miejsca awansowałem na obsługę klienta. Przeprowadziłem ogromną liczbę rozmów telefonicznych, niektóre był naprawdę komiczne. Zacznę od rozmowy z Panem, któremu w komputerze nie działał „wihajster”. Po minucie rozmowy ustaliśmy, że „wihajster” to włącznik komputerowy, który zwyczajnie się zaciął.
Była też Pani, która zastraszyła kuriera. Pani ta w sposób biegły operowała językiem „łacińskim". Problem zapoczątkowała sytuacja, że kurier nie jest w stanie łaskawie zaczekać pół godzinki, aż ona wróci do domu. W końcu kurier zostawił paczkę przed drzwiami, wybuchła wojna z niczego. Pani była prawdziwą poliglotką, dwa języki opanowane do perfekcji. Po około 10 minutach, pani zakończyła rozmowę i zaznaczyła, że właśnie kończy pisać skargę do przewoźnika na 20.000 znaków, a jak tylko mąż spotka kuriera to powyrywa mu z 4 liter kończyny. Na szczęście chyba obyło się bez ofiar.
Jednakże jedna Pani wygrała internety. Dzień jak co dzień. Od rana dużo telefonów.
W pewnym momencie dzwoni Pani, której spadł laptop na ziemie i pyta, co ma zrobić. Mieszka nie daleko, czy może podjechać?
Bez zastanowienia odpowiedziałem:
– Niech Pani podrzuci laptopa, zobaczymy co można zrobić – nastała cisza w telefonie. Po 5 sekundach Pani odpowiada:
– Nooo, podrzucam, nic się nie dzieje.
Trochę mnie zamurowało na 2 sekundy i krzyknąłem.
– Nie!, proszę przywieźć do nas!
– AAA!, Boże, myślałam, że mam wstrząsnąć.
Pani przywiozła laptopa i cała historia zakończyła się happy endem! Niestety nie było mi dane jej obsługiwać, ale to może i lepiej. Historia szybko rozniosła się po firmie.
Smaczku dodaj fakt, że rozmowa została w całości nagrana, ale z wiadomych przyczyn nie mogę się nagraniem podzielić. Chociaż kto wie, mogłoby zrobić furorę.