CMC POLAND sp. z o.o.

W 1897 roku powstało Towarzystwo Akcyjne Sosnowieckich Fabryk Rur i Żelaza (kapitał akcyjny należał w dużej części do Huldschynsky Hüttenwerke A.G. Gleiwitz), którego głównym celem było wybudowanie huty na terenie Zawiercia.

W 1899 roku rozpoczęto pierwsze prace budowlane. Po zakupieniu terenu i ustaleniu planu konstrukcyjnego, rozpoczęto budowę bocznicy kolejowej oraz kopanie fundamentów pod wielki piec. Nadzór nad całością prac pełnił pierwszy dyrektor zakładu Julian Appel.

W 1900 roku rozpoczęto budowę stalowni, a już w 1903 roku dwa, 40-tonowe piece martenowskie były gotowe do rozruchu.

W 1901 roku nastąpiło uruchomienie wielkiego pieca i pierwszy spust. Produkcja huty w tym okresie wyniosła ok. 69 tyś. ton surówki.

Ponieważ zapotrzebowanie na żelazo malało, podjęto kroki mające na celu produkcję wyrobów finalnych, na które było wówczas zdecydowanie większe zapotrzebowanie. Z tego właśnie powodu w latach 1903 i 1904, zbudowano i oddano do użytku walcownie średnią i małą. Pozwoliło to na rozpoczęcie produkcji kształtowników zwanych wówczas żelazem fasonowym.

Rok 1905 przyniósł zmianę kontroli nad Towarzystwem Sosnowieckich Fabryk Rur i Żelaza. Uzyskała ją Oberschlesische Eisenach – Bedarf AG. Równocześnie postępowała dalsza rozbudowa huty, o czym świadczyć może uruchomiona w 1906 roku, walcownia bednarki. Spośród powstających na walcowniach wyrobach największym powodzeniem cieszyło się żelazo handlowe profilowane, belki żelazne, bednarka i szyny. Produkcja zakładu w 1906 roku wynosiła ponad 177 tyś. ton. Bardzo dobrze zapowiadający się rozwój huty został zatrzymany przez I wojnę światową. Jej wybuch wpłynął katastrofalnie na stan zakładu, podobnie jak na cały przemysł ziem polskich. Od 1914 do 1918 roku huta była nieczynna.

W końcu 1918 roku akcje Towarzystwa Sosnowieckich Fabryk Rur i Żelaza przeszły w posiadanie kapitału francuskiego, a od następnego roku zaczęto stopniowo uruchamiać hutę. Okres międzywojenny był trudnym okresem dla huty. Kryzys gospodarczy, jaki w 1925 roku rozpoczął się na świecie, dotknął także hutę w Zawierciu. Zamknięto wówczas wiele wydziałów huty i rozwiązano umowy o pracę z robotnikami. Dopiero 1936 rok, na skutek pomyślnej koniunktury, pozwolił na ponowne uruchomienie wielkiego pieca, stalowni, walcowni i zatrudnienie ponad tysiąca osób.

Zawiercie, oraz ziemie ówczesnego powiatu zawierciańskiego, znalazły się na arenie działań wojennych w pierwszych dniach kampanii wrześniowej 1939 roku. Już 8 września na podstawie dekretu Hitlera, Zawiercie i powiat zawierciański zostały włączone do Rzeszy. W latach okupacji w zakładzie były czynne wszystkie wydziały, a produkcja ukierunkowana była na potrzeby wojenne Rzeszy.

Po wyzwoleniu, w 1945 roku, huta została znacjonalizowana. Stan techniczny huty wyraźnie odbiegał od przeciętnej państw zachodnioeuropejskich. Wobec takiej sytuacji huta musiała rozpocząć modernizację, co zostało uwzględnione w opracowywanym w 1946 roku planie trzyletnim.

W latach 1947 – 48 przebudowano piece martenowskie. Wybudowano także piec nr 3 o pojemności 50 ton, który został uruchomiony w 1948 roku.

W latach 1947 – 48 przebudowano piece martenowskie. Wybudowano także piec nr 3 o pojemności 50 ton, który został uruchomiony w 1948 roku.

W latach 1950 – 55 to lata dalszych inwestycji, które szły w kierunku modernizacji, budowy nowych obiektów, zakupu maszyn i nowoczesnych urządzeń.

W kwietniu 1963 roku rozpoczęto budowę dwóch 125-tonowych pieców martenowskich opalanych mazutem, a rok później nastąpił pierwszy spust stali z pieca martenowskiego nr 6.

Lata siedemdziesiąte były czasem dużych i kosztownych inwestycji. Decyzją Prezydium Rządu w 1970 roku, zatwierdzona została budowa kompleksu gospodarczego: walcowni dużej z klatką zgniatającą (walcowni półwyrobów). W czasie budowy walcowni półwyrobów podjęto działania zmierzające do budowy i uruchomienia stalowni elektrycznej. Stosowne decyzje zapadły w 1972 roku.

W dniu 30 czerwca 1974 roku nastąpiło uruchomienie walcowni półwyrobów.

W dniu 31 sierpnia 1975 roku miał miejsce pierwszy spust w stalowni elektrycznej.

Lata osiemdziesiąte to okres unowocześniania technicznej i asortymentowej struktury produkcji. Huta stała się głównym polskim producentem stali na druty, liny, łańcuchy górnicze oraz liczącym się producentem stali dla motoryzacji i budownictwa.

W początkowym okresie przemian gospodarczych, tj. na przełomie lat 1989-1990, Huta w Zawierciu miała wyjątkowo niekorzystną strukturę sprzedaży, której blisko 80% stanowiły półwyroby. Zła sytuacja finansowa huty była powodem do głębokiej restrukturyzacji procesu technologicznego i organizacji.

W końcu 1991 roku uruchomiono Walcownię Walcówki dla której wsadem były kęsy z Walcowni Półwyrobów.

W listopadzie 1992 roku, dzięki współpracy z Centralą Importowo-Eksportową "Impexmetal" uruchomiono pierwsze w Polsce nowoczesne urządzenie COS, włoskiej firmy "Danieli". Wobec pomyślnych prób i zadowalających efektów pracy COS I, podjęto decyzję o budowie COS II. 13 kwietnia 1995 roku próby COS II , które również wyprodukowała włoska firma "Danieli". Uruchomienie II COS-u spowodowało zamknięcie Walcowni Półwyrobów, której istnienie straciło sens.

W 1995 roku rozpoczyna się nowy etap dla huty, która została przekształcona z Przedsiębiorstwa Państwowego w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa.

W 1996 roku głównym akcjonariuszem Huty Zawiercie zostaje IMPEXMETAL SA. Działania inwestycyjne i modernizacyjne, które w latach 1989-1996 pochłonęły ponad 130 mln PLN sprawiły, że huta stała się nowoczesnym producentem stali.

W roku 1999 oddana została nowa walcownia prętów firmy Danieli.

W latach 2000-2003 w hucie kontynuowane są zmiany restrukturyzacyjne, inwestycyjne i organizacyjne. W dniu 3 grudnia 2003 roku huta rozpoczęła nowy rozdział, kiedy to Commercial Metals Company (International) AG ze Szwajcarii po okresie intensywnych negocjacji odkupiło akcje od polskiej firmy Impexmetal S.A. i stało się posiadaczem większościowego pakietu akcji Huty Zawiercie. Od tego dnia huta stała się częścią korporacji CMC i przyjęła nazwę CMC Zawiercie S.A. Dla huty rozpoczął się dynamiczny proces rozwoju i już w pierwszym roku padły rekordy produkcji i sprzedaży co pozwoliło zaplanować nowe inwestycje i modernizacje.

W 2007 roku CMC Zawiercie przystąpiłą do realizacji projektu inwestycyjnego "Rozbudowa Walcowni Prętów" umożliwiająca produkcję walcówki w kręgach. Dostawca linii walcowniczej i technologii była amerykańska firma MORGAN COMPANY. 30 października 2008 roku odbyła się pierwsza próba walcowania walcówki gładkiej. W październiku 2007 roku zatwierdzony został projekt budowy nowej linii walcowniczej wyrobów długich. Dostawcą linii była firma Danieli z Włoch. 9 listopada 2009 roku rozpoczęła się produkcja.

Dnia 22 października 2008 r. zakończono proces przymusowego wykupu pozostałego pakietu akcji i tym samym Commercial Metals International AG stał się właścicielem 100% akcji Huty Zawiercie S.A. Właściwa polityka i strategia inwestycyjna pozwoliła przetrwać kryzys lat 2008-2010 i śmiało wejść w rok 2011, który na powrót stał się dobrym rokiem dla całej korporacji CMC. Poza sukcesami produkcyjno-handlowymi, rok 2011 przyniósł kolejne zmiany w strukturze firmy.

Dnia 12 sierpnia 2011 r. nastąpiło połączenie spółek: CMC Zawiercie S.A. i Spółki CMC Poland S.A. poprzez przejecie przez CMC Zawiercie S.A. wszystkich udziałów Spółki CMC Poland S.A. Dzięki temu posunięciu CMC stał się właścicielem zakładów produkcyjnych wchodzących w skład CMC Poland S.A.: Strzępiarki oraz Zbrojarni. Posunięcie to wzmocniło firmę czyniąc ją silniejszą i stabilniejszą na rynku stalowym.

13 grudnia 2012 roku CMC Zawiercie SA została przekształcona w spółkę CMC Poland Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (CMC Poland Sp. z o.o.).

1 maja 2014 został uruchomiony nowy elektryczny piec łukowy, który zastąpił dotychczasowe dwa piece, pracujące od prawie 40 lat. Główne zalety pieca to większa wydajność i mniejsze zużycie energii elektrycznej, elektrod grafitowych, tlenu i gazu
11 lipca 2014 roku CMC Poland Sp. z o.o. połączyła się z CMC Centrozłom Sp. z o.o. z siedzibą w Katowicach i spółką Scrapena SA z siedzibą w Herbach.

W październiku 2015 roku uruchomiona została pierwsza linia do rozciągania walcówki, gdzie została zastosowana tzw. technologia stretchingu. Jest to proces obróbki stali gorącowalcowanej żebrowanej w kręgach, polegający na rozciąganiu materiału w technologii na zimno i zwijaniu w kręgi o jednolitym kształcie i wadze dopasowanej do wymagań klienta. Proces ten wpływa korzystnie na parametry stali zwiększając jej granice plastyczności.

22 lipca 2016 roku odlany został pierwszy wytop ze zmodernizowanego urządzenia ciągłego odlewania stali COS2. Projekt miał na celu poprawę parametrów wydajnościowych. Uzyskanie pełnej efektywności COS2 gwarantuje dopasowanie się tego urządzenia do wydajności nowego pieca elektrycznego.

W lutym 2017 roku została oddana do użytku zmodernizowana linia odzysku metali nieżelaznych na Strzępiarce. Modernizacja umożliwiła lepszy odzysk metali nieżelaznych z przerabianego złomu.

W sierpniu 2019 roku uruchomiona została druga linia do rozciągania walcówki.

W maju 2021 roku została uruchomiona trzecia linia walcownicza. Realizacja tego projektu pozwoliła na rozszerzenie asortymentu i dostępności wyrobów gotowych dla klientów CMC Poland Sp. z o.o. oraz wejście w nowe segmenty rynku.