SZPITALE POMORSKIE sp. z o.o. opinie

Maria Duda

Na początku lipca trafiłam na SOR z migotaniem przedsionków. W karetce dostałam kroplówkę, po której się lepiej poczułam. Trafiłam pod opiekę przemiłego ratownika, fakt, że czekałam kilka godzin na lekarza, później trafiłam na salę i podłączono mnie do aparatury. Czułam się zaopiekowana, personel cierpliwy , kiedy musiałam iść do toalety odłączone zostały kabelki, jak wróciłam na nowo podłączono mnie. Kardiolog przeprowadził ze mną rozmowę odnośnie dalszego leczenia. Fakt, że czekałam dlugo, ale jak już trafiłam na salę to opieka była na piątkę z plusem. Serdecznie podziękowania dla całego personelu medycznego.

Dodano: miesiąc temu

Wiktoria Kurek

Łysy pan w punkcie informacyjnym zachowywał się bardzo nieuprzejmie. Ja akurat miałam drobną sprawę i nie musiałam długo czekać, ale widziałam, że osoby w poważnym stanie czekały tam godzinami.

Dodano: w ostatnim tygodniu

Wandioxa Wanti (Heartbreaking)

Sprostowanie do opinii: SOR zasługuje na 5/5 gwiazdek, poniżej dam opis i wytłumaczenie dlaczego. Osobne podziękowanie napiszę również dla konkretnego ratownika medycznego, dzięki któremu jeszcze żyje, bo o moje życie walczył (mam nadzieję, że mam dobrze zapisane Pana dane - JĘDRZEJ BURCZYK DZIĘKUJĘ!!!) Natomiast oddział chirurgii zasługuje na 2/5 gwiazdek. Jedynie niektóre pielęgniarki i opiekunki medyczne wykazały się empatią, profesjonalizmem i zwykłą ludzką życzliwością. Jedne z nielicznych plusów których się wyszukałam to jedzenie na oddziale chirurgii i wyremontowany oddział. 12 czerwca 2024 roku z bardzo silnym bólem po prawej stronie brzucha nie przechodzącym po żadnych tabletkach zgłosiłam się na SOR w Szpitalu Miejskim w Gdynii. Bardzo szybko zbadano mnie i przeprowadzono diagnostykę. Podano mi kroplówkę oraz leki przeciwbólowe. Pobrano mi krew i w ciągu max. godziny zaproszono na USG. Na USG jamy brzusznej radiolodzy poinformowali mnie o widocznym powikłanym wyrostku robaczkowym. Natychmiast zostałam odesłana na oddział chirurgii ogólnej. Wówczas był to świeżo wyremontowany oddział, który funkcjonował od max. 5 dni. Przyszło do mnie dwóch lekarzy, którzy mieli mnie operować i tak też się wydarzyło. Około godziny 23:00 wylądowałam na sali pooperacyjnej już bez wyrostka robaczkowego. Niestety czułam się fatalnie. Jeszcze gorzej niż wcześniej, chociaż nie wiedziałam, że to może być możliwe. Następnego dnia na porannym obchodzie około godziny 7:00-8:30 jeden z lekarzy mnie operujących powiedział do mnie "Pani już jest 9 godzin po operacji! Do domu!". Gdy nie byłam w stanie usiąść ani siedzieć czy tym bardziej chodzić błagałam jedynie pielęgniarkę o więcej kroplówek przeciwbólowych trzęsąc się ze strachu jak mam wyjść po max. 9 godzinach po operacji do domu i wejść na 4 piętro nie mogąc wytrzymać z bólu bez kroplówek? Poprosiłam przechodzącego na korytarzu młodego lekarza o pomoc, ponieważ czułam się okropnie i nie byłam w stanie poruszać się a tym bardziej chodzić. Oprócz tego wymiotowałam i po operacji nie byłam w stanie wysikać ani kropelki moczu, ponieważ ból był okropny. Nerki bolały mnie tak bardzo, że sam ból promieniował aż do łopatki i do szyji. Ordynator na moje błagania odpowiedział, że muszę wyjść ze szpitala i opróżnić łóżko. Wyszłam, z pomocą mojego chłopaka nafaszerowana kroplówkami przeciwbólowymi po godzinie 12:00 ze szpitala. W zerowej dobie. Bez obserwacji. Był wtedy 13 czerwiec. Trzy godziny później z ziemi zbierali mnie ratownicy medyczni, ponieważ dostałam ostrego zapalenia otrzewnej z powodu zostałej ropy w brzuchu (która według badań zawierała 4 bakterie - E.Coli i jej pochodną, Gronkowca złocistego i Pałeczkę zapalenia płuc) miałam wtedy CRP ponad 300. Nie będę opowiadać jak bardzo było dla mnie to traumatyczne przeżycie. Jak płakałam na SORze, a ratownik medyczny obiecywał, że nie da mi umrzeć. Że będzie o mnie walczył. Do teraz mam łzy w oczach gdy to wspominam. Drugi raz byłam operowana (jak można się domyśleć) już przez Pana ordynatora oddziału chirurgii, który kilka godzin wcześniej kazał mi opuścić sale pooperacyjną, mimo moich próśb. Bez słowa "przepraszam". Już sam fakt, że podczas pobytu podawano mi antybiotyk Tazocin na którym miałam uczulenie i po którym wymiotowałam 12 godzin dziennie nie wspomnę. Musiałam sama kazać pielęgniarce na siłę odłączyć go od kroplówki. Nawet szwy chirurgiczne które miałam na jednej z ran uczuliły mnie (jednak lekarz przy kontroli nawet tego nie zauważył) przez co spowodowało to zbliznowacenie się rany w tym miejscu i zrosty. Co ciekawe wypisano mnie w poniedziałek 17 czerwca nawet nie czekając na wyniki hodowli bakterii z próbki ropy z jamy brzusznej z 2 operacji. Na wypisie zapisano 3 antybiotyki i na szczęście dobrze "trafione", ponieważ późniejszy wynik wskazał na aż 4 bakterie. Przez błąd i zaniedbania lekarskie do dzisiaj zmagam się z bólem (wzdętego) brzucha.

Dodano: miesiąc temu