Zawód górnika
Jednym z najbardziej niebezpiecznych i pracochłonnych zawodów jest górnik. Również ten zawód jest uważany za jeden z najbardziej szkodliwych dla ludzi i ich zdrowia, ponieważ dotyczy to złych warunków pracy pod ziemią. Tylko pewne siebie, silne, odporne na stres i odważne osoby, które nie boją się pracy fizycznej, mogą stać się górnikami. Zadaniem górnika jest wydobywanie różnych rud w podziemnych kopalniach. Jest to bardzo ciężka praca, pracownicy muszą zejść na wielką głębokość (od 800 m do 4 km) do tzw. korytarzy, gdzie odbywa się wydobycie, na przykład węgiel lub złoto, które następnie są transportowane specjalnymi pojazdami. Ci specjaliści pracują pod ziemią, wykonując pewne funkcje zależne od określonych specjalizacji w górnictwie. Różni specjaliści pracują w kopalniach. Istnieją różne rodzaje profesji w zawodzie i dotyczą pracy przy wydobyciu surowca, pracy na różnych maszynach, z materiałami wybuchowymi, mechaniką i elektryką.
Działalność wydobywcza (a więc zawód górnika) rozpoczyna się w XV wieku, kiedy ludzie zaczynają wydobywać różne rudy z głębi ziemi, a w XVIII wieku następuje gwałtowny jej rozwój, odkrywane są nowe złoża, ich potencjał i perspektywa. Wtedy pojawili się pierwsi górnicy. Większość ludzi ma wielki szacunek dla zawodu górnika, ale bardzo wielu się zgodzi, że niebezpieczeństwo i trudne warunki pracy sprawiają, że ten jeden z najbardziej prestiżowych zawodów w XX wieku jest dość nieatrakcyjny w naszych czasach.
Górnik - wymagania
Do obowiązków górników należy nie tylko praca z urządzeniami górniczymi, ale także utrzymywanie ich w stanie roboczym, a ponadto tacy specjaliści zajmują się przemieszczaniem towarów, śledzeniem odczytów liczników i utrzymaniem innego sprzętu, regulując działanie urządzeń zasilających. Przestrzeganie środków bezpieczeństwa na każdym stanowisku pracy, linii energetycznych itp. pozwoli uniknąć sytuacji awaryjnych zagrażających życiu i zdrowiu pracowników. Główne zalety tego zawodu to potrzeba i konieczność takich specjalistów, szczególnie w krajach z rozwiniętym przemysłem wydobywczych, przyzwoite płace, świadczenia dla specjalistów i obniżony wiek emerytalny. Jest wiele minusów w tym zawodzie, pomimo jego honoru i szlachetności. Główne wady w pracy górników: duże szkody dla ludzkiego zdrowia, obecność prawdopodobieństwa sytuacji zagrażających życiu, brak komfortowych warunków pracy. Niemniej jednak górnik musi być osobą z żelazną powściągliwością, stabilnością psychiczną, dobrym zdrowiem fizycznym, z możliwością szybkiego i skutecznego działania w ekstremalnych sytuacjach.
Jak zostać górnikiem?
Dzisiaj zawód górnika, osoby bezpośrednio zaangażowanej w wydobycie jakiejkolwiek rudy, trudno nazwać obiecującym, co wynika przede wszystkim ze szczególnego zagrożenia tą pracą. Zawód zdecydowanie nie nadaje się dla osób, które boją się zamkniętych przestrzeni i mają problemy z płucami. Żeby przyciągnąć pracowników do tej ciężkiej pracy, oferowane im są wyższe płace i różne świadczenia socjalne, a także wcześniejsza emerytura. Nawet dla nisko wykwalifikowanego górnika wynagrodzenie jest znacznie wyższe niż wynagrodzenie osób pracujących na powierzchni. Z biegiem czasu, zwiększając swój poziom profesjonalny, może on uzyskać bardzo wysoką pensję.
Ile zarabia górnik?
W ostatnich latach wzrosły płace dla górników i kształtują się na poziomie średnim 7 000 złotych brutto i deklasują np. branżę informatyczną. Zawód górnika wiąże się jednak z innymi korzyściami. Otrzymuje on bowiem 13 i 14 pensję, często ma udział w zyskach, dostaje przydział węgla oraz ma dofinansowane szkolenia i opiekę medyczną. Trzeba jednak zaznaczyć, że początkujący górnik nie zarabia takich kwot, ale z każdym rokiem dość znacznie poprawia się jego wynagrodzenie. Na przykład górnik przodkowy 3-letnim stażem w KWK Borynia (JSW) zarobi 4 700 złotych brutto.
Ta praca jest dla najodważniejszych przedstawicieli. Żeby zostać górnikiem, trzeba ukończyć szkołę zawodową lub technikum górnicze, w którym zwraca się dużą uwagę, wraz z głównymi przedmiotami, na kwestie bezpieczeństwa i higieny pracy. Istnieje również przyspieszona forma edukacji - w ośrodkach szkoleniowych kopalń. Jednocześnie każda osoba bez wykształcenia może w ciągu 2-3 miesięcy uzyskać jeden z zawodów, ale ta edukacja nie wystarczy do rozwoju kariery. Jeśli pracownik pójdzie do pracy w kopalni w wieku 18 lat, to może przejść na emeryturę w wieku 38-50 lat (w zależności od specjalności). Górnicy także posiadają przydział węgla oraz otrzymują trzynastą i czternastą pensję i tzw. premię barbórkową 4 grudnia. Dość prężnie działają w tym sektorze związki zawodowe.
Węgiel wydobywany jest za pomocą kombajnów węglowych w wyrobiskach, ale nadal istnieją kopalnie, w których węgiel wydobywa się metodą naszych dziadków - przez młot pneumatyczny. Węgiel jest transportowany taśmowo, gdzie jest przekazywany albo do następnego przenośnika (wygląda jak przenośnik taśmowy przy kasie w supermarkecie), albo do wagonów, które są dalej popychane przez lokomotywę elektryczną. Węgiel jest dostarczany na powierzchnię albo wzdłuż pochyłych wyrobisk przez przenośniki, albo pionowo windą. Każda praca w kopalni nie jest łatwa. Pomimo faktu, że większość procesów jest zmechanizowanych, wiele pracy należy wykonać ręcznie. W warunkach wysokiej temperatury powietrza, pyłu i ciasnej przestrzeni każda praca jest znacznie trudniejsza niż na powierzchni. Specyfika produkcji obejmuje jedynie pracę zbiorową. W ten sposób łatwiej i bezpieczniej jest pracować.